Το…ενδιαφέρον σημειωματάριο του Νεύτωνα.

Το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ, όπου δίδασκε ο διάσημος φυσικός και μαθηματικός
Ισαάκ Νεύτων, επιτρέπει πλέον για πρώτη φορά τη διαδικτυακή πρόσβαση
οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου στα ψηφιοποιημένα χειρόγραφα και πρωτότυπα
τυπωμένα έργα του μεγάλου επιστήμονα. Μεταξύ αυτών βρίσκεται η πρωτότυπη
τυπωμένη έκδοση του αριστουργήματός του «Principia Mathematica» (Μαθηματικές
Αρχές), μαζί με τις εμβόλιμες σχετικές χειρόγραφες σημειώσεις και απαντητικά
σχόλια στους επικριτές του, που ο ίδιος είχε κάνει πάνω στο δικό
του…αντίτυπο.

Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», περισσότερες από 4.000
σελίδες, δηλαδή περίπου το ένα πέμπτο του αρχείου του Νεύτωνα, που διατηρεί
το φημισμένο πανεπιστήμιο, έχουν ψηφιοποιηθεί και είναι προσβάσιμα online
στο πλαίσιο ενός προγράμματος, το οποίο θα δώσει στο ευρύ κοινό πρόσβαση στο
έργο και άλλων «κολοσσών» της επιστήμης.
Όπως δήλωσε ο υπεύθυνος για την ψηφιοποίηση στη βιβλιοθήκη του Κέμπριτζ,
Γκραντ Γιανγκ, τα χειρόγραφα του Νεύτωνα αποκαλύπτουν τον τρόπο που
σκεπτόταν και σταδιακά προχωρούσε στις σημαντικές ανακαλύψεις του, που
σφράγισαν τη σύγχρονη επιστήμη.

Για ρίξτε όμως και μια ματιά και στο σημειωματάριό του. Αναγνωρίζετε τη
γλώσσα που χρησιμοποιούσε;

60 seconds…

 

Δείτε τι συμβαίνει μέσα σε 60 δευτερόλεπτα στο διαδίκτυο …

Mέσα σε 60 δεύτερα:

• Γίνονται 694,445 αναζητήσεις στο Google
• Aνεβαίνουν στο Flickr πάνω από 6,600 εικόνες
• Aνεβαίνουν στο YouTube 600 videos συνολικής διάρκειας περίπου 25 ωρών
• Γίνονται 695,000 status updates, και δημοσιεύονται 79,364 wall posts και 510,040 σχόλια στο Facebook
• Κατοχυρώνονται 70 νέα domains
• Στέλνονται πάνω από 168,000,000 email
• Δημιουργούνται 320 νέοι λογαριασμοί στο Twitter και δημοσιεύονται 98,000 Tweets
• Κατεβαίνουν 13,000 εφαρμογές στο iPhone
• Δημοσιεύονται 20,000 νέα άρθρα στο tumblr
• Ο FireFox κατέβηκε περισσότερες από 1700 φορές
• Το WordPress κατέβηκε περισσότερες από 50 φορές
• Κατέβηκαν περισσότερες από 125 φορές τα WordPress Plugins
• Δημιουργούνται 100 νέοι λογαριασμοί στο επαγγελματικό κοινωνικό δίκτυο LinkedIn
• Γίνονται 40 νέες ερωτήσεις από χρήστες στο YahooAnswers.com ενώ απαντόνται πάνω από 100 ερωτήσεις στο Answers.com
• Δημοσιεύεται 1 νέο άρθρο στο Associated Content, το μεγαλύτερο δίκτυο community-created content
• Προστίθεται 1 νέος ορισμός στο UrbanDictionary.com
• Δημιουργούνται στο Craigslist πάνω από1,200 νέες διαφημίσεις
• Γίνονται πάνω από 370,000 λεπτά κλήσεων μέσω του Skype
• Συμπληρώνονται συνολικά πάνω από 13,000 ώρες από streaming μουσικής μέσω του μουσικού ραδιοφώνου Pandora
• Και τέλος γίνονται πάνω από 1,600 αναγνώσεις κειμένων στο Scribd, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο δημοσίευσης εγγράφων.

Εθελοντική αιμοδοσία για τα παιδιά της “Λάμψης”

 

Αιμοδοσία…
Εθελοντική αιμοδοσία. Όχι από αυτές που σπεύδεις να ξεκινήσεις όταν βρίσκεσαι μπροστά σε πρόβλημα υγείας δικού σου ανθρώπου… Τότε που χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, που αναθεωρείς τις προτεραιότητες της ζωής σου, τα προβλήματα και την καθημερινότητα.
Εθελοντική αιμοδοσία, όταν οι Αγανακτισμένοι συμπολίτες κατασκηνώνουν στις πλατείες των πόλεων για να καλλιεργήσουν την ελπίδα, τεντώνοντας το σώμα που παρακοιμήθηκε μπροστά στις οθόνες….
Εθελοντική αιμοδοσία για έναν σύλλογο που υποστηρίζει άρρωστα παιδιά. Πρόσκληση σε δράση, όχι κινούμενοι από λύπη ή φιλανθρωπία, αλλά από αίσθημα αλληλεγγύης, ευθύνης και ανθρωπιάς.
Με την ελπίδα να γίνει και αρχή για αποφάσεις: Αρχή για τακτική αιμοδοσία από τον καθένα μας.
Έχουν χιλιοειπωθεί τα οφέλη της αιμοδοσίας κι οι λέξεις καμιά φορά κουράζουν. Πόσο μάλλον όταν μιλούν για τ’ αυτονόητα.
Με την ευκαιρία της ημέρας του εθελοντή αιμοδότη, (14 Ιούνη) ελάτε στο Νοσοκομείο των Γιαννιτσών να αιμοδοτήσετε.
1-20 Ιούνη η «Δώρα», σας προτρέπει για κάτι ωραίο.
Κική Δημητριάδου

20 Ιουνίου 2011 στα Γιαννιτσά…

 

250 εθελοντές στη Φουκουσίμα.

Οι 250 εθελοντές στη Φουκουσίμα. Πόσες Αξίες αναγνωρίζετε στην κίνηση αυτή;

Δημοσιευμένο στις 3 Ιουν 2011 || Συντάκτης: Gatouleas

Εθελοντική ομάδα που αποτελείται από 250 μέλη, μέχρι στιγμής, ηλικίας άνω των 60 ετών, οι οποίοι θέλουν να εργαστούν στο μολυσμένο από τη ραδιενέργεια εργοστάσιο, αντικαθιστώντας τους εργαζόμενους στη Φουκουσίμα και προσφέροντας τα τελευταία χρόνια της ζωής τους για να έχουν οι νεότεροι ένα καλύτερο αύριο.

‘Πρέπει να δουλέψουμε εμείς αντί για αυτούς’, υποστηρίζει ο 72χρονος Yasuteru Yamada, μέλος του Σώματος Ειδικευμένων Βετεράνων, αναφερόμενος στους 1.000 περίπου εργαζόμενους στο εργοστάσιο Daiichi. ‘Οι ηλικιωμένοι είναι λιγότερο ευαίσθητοι στη ραδιενέργεια. Συνεπώς, εμείς πρέπει να δουλέψουμε’.

Υπάρχουν κάποιες ελάχιστες στιγμές στη ζωή μου που ξανα-ανακαλύπτω το μεγαλείο του ανθρώπινου είδους. Κάποιες ενέργειες που συμπυκνώνουν την ουσία και τη σημασία της ύπαρξης μας.

Πόσες Αξίες εμπεριέχονται μέσα σε αυτή την προσφορά;

– Αυτοθυσία. Να προσφέρεις όλο σου το Είναι, όλη σου τη Ζωή από μια εσωτερική ανάγκη και μόνο.

– Αλληλεγγύη. Όταν η προσφορά δεν απευθύνεται σε ένα στενό οικογενειακό κύκλο.. Όταν ο Άνθρωπος αναγνωρίζει πως υπάρχει ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο που ανήκει ο ίδιος και αισθάνεται πως πρέπει να το βοηθήσει.

– Νηφαλιότητα. Η Αξιολόγηση Κινδύνου, αποτελεί απαραίτητο συνθετικό της Θυσίας. Δεν είναι μια παρορμητική απόφαση.

– Λογική. Δεν υπάρχουν ούτε ποταπά, ούτε ιδεοληπτικά κίνητρα. Δεν υπερασπίζονται τοτέμ, σημαίες ή σύμβολα. Δεν χαραμίζονται 250 για να σωθεί Ένας, όπως στις αμερικάνικες ταινίες διάσωσης.

– Αξία στην Ανθρώπινη Ζωή. Δεν είναι «καμικάζι», όπως λένε και οι ίδιοι. Θέλουν να γυρίσουν πίσω στη σύνταξη τους .. αλλά θέλουν και οι νέοι να προλάβουν να συνταξιοδοτηθούν.

– Αίσθηση του Πεπερασμένου της Ύπαρξης. Πόσο εύκολο είναι να αποδεχτείς πως έχεις 13-15 χρόνια ζωής ακόμα; Όχι στα λόγια…

– Ισορροπία ανάμεσα στην Ασημαντότητα (ως μονάδα μέσα στο σύνολο και στο χωροχρόνο) και στη Σημαντικότητα (ως αυταξία Ζωής και Αυτοσεβασμού).

…και το πιο ενδιαφέρον είναι πως όλα αυτά είναι ΜΙΑ κίνηση.. ΜΙΑ προσφορά. Τόσο πυκνά συναισθήματα, τόσο πολλαπλά και αλληλοσυμπληρώμενα νοήματα. Γιατί αυτές οι Αξίες αποτελούν ένα ενιαίο σύστημα Ζωής που συνυπάρχουν με σοφία.

Άραγε πόσες, ακόμα , Αξίες μπορείτε να αναγνωρίσετε κι εσείς σε αυτούς τους Ιάπωνες παππούδες;

Παρακολουθούσα τη συνέντευξη του Yasuteru Yamada – αυτού που πήρε την πρωτοβουλία να μαζέψει και τους υπόλοιπους μέσα από mail Twitter – που εξηγούσε χαμογελώντας πως οι εθελοντές δεν είναι μόνο τεχνικοί ειδικευμένοι αλλά δύο μάγειροι και ένας τραγουδιστής. «Χρειαζόμαστε και να τρώμε αλλά και να διασκεδάζουμε, όταν θα μπούμε μέσα στο εργοστάσιο».

Αυτή η γαλήνη του μου θύμησε το Χωρίο στα Όνειρα του Κουροσάβα. Αυτό το χωριό που αποχαιρετούσαν τους νεκρούς με γλέντια και τραγούδια, γιατί έζησαν τη ζωή τους με εργασία και τιμιότητα.

Υπάρχει κάτι στην Ανατολή που εμπεριέχεται ανάμεσα σε αυτές τις απόψεις…

Υπάρχει κάτι που το αναζητώ αλλά ακόμα δεν το έχω εντοπίσει με ακρίβεια.

Υ.Γ. Όταν είδα την είδηση προχθές, δεν έκανα καμία απολύτως διασταύρωση… ούτε έψαξα περισσότερο την είδηση. Μου αρκούν τα μάτια του Yamada, μόνο. Παρακαλώ, αν κάποιος από εσάς ανακαλύψει κάποιο οικονομικό κίνητρο ή κυβερνητικό μέτρο πίσω από αυτή την πράξη, μην μου το αποκαλύψει.

Υπάρχουν στιγμές που έχω ανάγκη μία ιστορία. Ένα παραμύθι που το έγραψα για να ησυχάζω τα βράδια.
http://gatouleas.wordpress.com

 

ΗΠΑ: Αθώωση του Σωκράτη, 2,410 χρόνια μετά

Η δίκη του Σωκράτη σε ομοσπονδιακό δικαστήριο της Νέας Υόρκης από το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάση και με τη συμμετοχή κορυφαίων δικαστών και δικηγόρων.

Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης αθώωσε το Σωκράτη μετά από 2,410 χρόνια. Σε μια ιστορική δίκη, με αρχαιοελληνικά στοιχεία και συνάμα με σύγχρονες αντιλήψεις, δοσμένες με νομικές εκφάνσεις και χιούμορ, εκατοντάδες θεατές είχαν την ευκαιρία να βιώσουν μια εκπληκτική «παράσταση» της αλήθειας, του νόμου και της ελληνικής κληρονομιάς. Τη μεταφορά της δίκης του Σωκράτη, σε μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές δικαστικές αίθουσες της Αμερικανικής Δικαιοσύνης, ανέλαβε το Ίδρυμα Αλέξανδρος Ωνάση, καταφέρνοντας να πετύχει τη συμμετοχή κορυφαίων δικαστών και διαπρεπών δικηγόρων της νεοϋορκέζικης νομικής ελίτ. Το δικαστικό σώμα διχάστηκε μπροστά σε χείμαρρο επιχειρημάτων και ρητορικών λόγων από τις δυο πλευρές, αναδεικνύοντας παράλληλα το διαχρονικό σκεπτικισμό για την πολύκροτη δίκη του Σωκράτη, που προβληματίζει κάθε φορά που μεταφέρεται ο χρόνος, ο τόπος και η επικρατούσα κατάσταση της τότε εποχής. Στη δίκη του Μανχάταν, η οποία ουσιαστικά δεν αποτελούσε αναπαράσταση, αλλά μια νέα εκδοχή, εξετάστηκαν όλες οι κατηγορίες που βάρυναν το Σωκράτη το 399 π.X., με σκοπό να αποφανθούν οι Αθηναίοι αν είναι «ένοχος» ή «αθώος», κατηγορούμενος για «ασέβεια προς τους Θεούς» και για «διαφθορά των νέων». Κατά τη δίκη, ο Σωκράτης επέδειξε θάρρος, είχε χιούμορ και σε μερικές περιπτώσεις προκαλούσε το δικαστήριο. Η κατηγορούσα αρχή υποστήριξε ότι οι ιδέες του διαφθείρουν τους νέους και αποσταθεροποιούν τους θεσμούς της Πολιτείας, ενώ οι συνήγοροι υπεράσπισης στήριξαν τα επιχειρήματά τους σε κλασσικά ντοκουμέντα και με σύγχρονες διατυπώσεις. Οι τρεις δικαστές ήταν ο Ντένις Τζέικομπς (πρόεδρος του δεύτερου ομοσπονδιακού εφετείου ΗΠΑ), ο οποίος προήδρευσε, η Λορέτα Πρέσκα (πρόεδρος ομοσπονδιακού δικαστηρίου της νότιας περιφέρειας Νέας Υόρκης) και η Κάρολ Μπέγκλεϊ Έιμον (πρόεδρος ομοσπονδιακού δικαστηρίου της ανατολικής περιφέρειας Νέας Υόρκης). Οι δυο πρώτοι ψήφισαν υπέρ της αθώωσης του Σωκράτη και η τρίτη τον καταδίκασε. Δημόσιοι κατήγοροι, εκπροσωπώντας την Πόλη των Αθηνών, ήταν ο δικηγόρος, οικονομολόγος και πρόεδρος του Ιδρύματος Αλέξανδρος Ωνάση, Αντώνης Παπαδημητρίου και ο έφεδρος συνταγματάρχης και νυν αναπληρωτής εισαγγελέας στη Νέα Υόρκη, Μάθιου Μπογδάνος. Συνήγορος υπεράσπισης ήταν ο Έντι Χέις και την Απολογία του Σωκράτη έκανε ο Μπενζαμίν Μπράφμαν. Και οι δυο είναι διακεκριμένοι ποινικολόγοι. Πριν το άκουσμα της ετυμηγορίας του δικαστηρίου, ο γνωστός συγγραφέας και καθηγητής του πανεπιστημίου Πρίνστον Αλέξανδρος Νεχαμάς έδωσε μια εικόνα της ακαδημαϊκής πλευράς για τη δίκη του Σωκράτη. Με την απόφαση του δικαστηρίου συμφώνησαν 185 θεατές-ένορκοι, διαφώνησαν 29 και πολλοί άλλοι δεν συμμετείχαν στην ψηφοφορία. kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ Δικαίωση ή παρωδία; Τα σχόλια δικά σας…

«Υποστολή» σημαίας για τον Λάκη Σάντα…

πηγή: Edugate.gr

Ήταν δύο νεαροί φοιτητές, με ένα φαναράκι και ένα μαχαίρι και «το φεγγαράκι να τους κοιτάζει με συμπάθεια», όπως λέει ο Λάκης Σάντας και κατόρθωσαν το αδύνατο. 

Να κατεβάσουν τη ναζιστική σημαία από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης.
Μια παιδιάστικη έμπνευση, μια τρελή ιδέα να προσβάλλουν το γόητρο της Γερμανίας, ιδιαίτερα ενισχυμένο μετά την κατάκτηση της Κρήτης, οδήγησε στο παράτολμο σχέδιο, που υλοποιήθηκε σαν από θαύμα.

Κανείς δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ούτε η ίδια η γερμανική φρουρά στην Ακρόπολη.

Πανικόβλητη καθυστέρησε κάμποσες ώρες να αντικαταστήσει την πολεμική σημαία, ενώ με συνοπτικές διαδικασίες καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Ήταν περίπου 20 άνδρες.
Όσο για τους αυτουργούς το διασκέδασαν για την αναστάτωση που προκάλεσαν, παρά την επικήρυξή τους ακόμα και με χρηματικό ποσό. Τα κομματάκια που είχαν κόψει από τη γερμανική σημαία οι δύο ήρωες «ως σουβενίρ», τα έκαψε έντρομος ο πατέρας του Σάντα μόλις έμαθε τί είχε συμβεί. Η ναζιστική σημαία βρίσκεται ακόμη στο ξεροπήγαδο του Εριχθόνιου που την είχαν πετάξει στη βιασύνη τους να απομακρυνθούν. Η Μελίνα προσπάθησε μετά το 1981 να την ανασύρει, αλλά οι αρχαιολόγοι είχαν αντιρρήσεις γιατί θεώρησαν το εγχείρημα επικίνδυνο για τον Ιερό Βράχο.
«Ήταν η πρώτη ανάσα της αντίστασης», είπαν στη Βουλή, τιμώντας τον Λάκη Σάντα και το Μανώλη Γλέζο, το Νοέμβριο του 2008, 67 χρόνια μετά την ηρωική πράξη της υποστολής της ναζιστικής σημαίας, από τον βράχο της Ακρόπολης.
«Όταν εκείνο το βράδυ της 30ης Μαΐου 1941», είπαν οι ομιλητές στο κοινοβούλιο, «κατέβαζαν οι δύο ήρωες τη σημαία του Γ’ Ράιχ από την Ακρόπολη ανέβαζαν ταυτόχρονα νοητά στον Ιερό Βράχο τη σημαία της μακραίωνης ιστορίας ελευθερίας των Ελλήνων.

Τίποτα δεν ύψωσε το ηθικό του ελληνικού λαού τις ώρες της σκλαβιάς, όσο η υποστολή εκείνης της σημαίας».
«Δεν υπάρχουν τέτοιοι ήρωες σήμερα» υποστηρίζουν οι νέοι.

Ο Λάκης Σάντας δεν συμφωνεί. Δεν νιώθει ήρωας. Έκανε απλώς το καθήκον του. Η παρακαταθήκη του στους νέους είναι ότι «τίποτα δεν χαρίζεται και μόνο με αγώνες μπορούν να κερδίσουν τη ζωή τους».
Μιλώντας στο ΑΠΕ για τη νέα γενιά που τόσο αγαπά, τονίζει ότι «τα νέα παιδιά παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, πρέπει να αγωνίζονται και να αντιδρούν, όταν προσπαθούν να τους στερήσουν κοινωνικά ή εργατικά δικαιώματα. Υπογραμμίζει την ανάγκη να έχουν όραμα για το μέλλον τους. «Να έχουν ίσες ευκαιρίες στη μόρφωση και στη ζωή. Να μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν από τις οικογένειές τους όταν το θελήσουν».
Μιλάει για τα προβλήματα της ανεργίας και τα δικαιώματα των εργαζομένων, τονίζοντας ότι «αυτά τα προνόμια τα είχαν κερδίσει οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι γονείς τους, με αγώνες και δεν πρέπει να αφήσουν κανέναν να τους τα στερήσει».
Οι δύο αγωνιστές-σύμβολα μετά τα δύσκολα χρόνια ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους. Ο Γλέζος στην πολιτική, ο Σάντας στον Καναδά. Ξαναζωντάνεψε όμως ο Σάντας τις παλιές μνήμες με το βιβλίο του, που κυκλοφόρησε μερικούς μήνες πριν, διηγούμενος αυτή την ιστορία που μοιάζει περισσότερο με παραμύθι. Τίτλος: «Μια νύχτα στην Ακρόπολη». (Εκδόσεις Βιβλιόραμα).
Για το Μανώλη Γλέζο ο Σάντας γράφει στο βιβλίο του ότι «ταίριαζαν πολύ». Εκτός από την απόλυτη εμπιστοσύνη που είχαν ο ένας στον άλλο, είχαν λέει και την ίδια ιδιοσυγκρασία, μοιράζονταν τις ίδιες σκέψεις, είχαν το ίδιο θάρρος και παλληκαριά. Το βιβλίο μόλις το τελείωσε, το έδωσε στον Γλέζο πρώτα να το διαβάσει. Και εκείνος συμφώνησε σε όλα.
Ο Σάντας δηλώνει αριστερός, αλλά έξω από κόμματα. Στο βιβλίο δεν περιορίζεται μόνο στην περιπέτεια με τον Γλέζο στην Ακρόπολη, μιλάει ακόμη για τη διαδρομή του στην αντίσταση ως καπετάνιου του ΕΛΑΣ, για τα Δεκεμβριανά όπου συμμετείχε ενεργά και τις φυλακές, τα βασανιστήρια, την εξορία, την απογοήτευση για τον αγώνα που χάθηκε, τη φυγή του στον Καναδά και τέλος τα αίτια της ήττας της Αριστεράς.
«Στον Καναδά, λέει, δεν πίστευαν τίποτα απ ΄ όλα αυτά που έλεγα ότι συνέβαιναν στην Ελλάδα. Ούτε για τη Μακρόνησο ούτε για όλα τα άλλα. Τους φαίνονταν εξωπραγματικά».
Επέστρεψε στην Ελλάδα λίγα χρόνια μετά αναζητώντας τα στοιχεία εκείνα της ταυτότητάς του που τον έδεναν με ένα τόσο έντονο και σημαντικό παρελθόν. «Και δέκα ζωές αν είχα θα τις έδινα», έλεγε ο 88χρονος, πλέον, Σάντας στις 6/3/2010 στα «ΝΕΑ».

«Δεν ζήτησα ποτέ τίποτα για να μην έχω καμία εξάρτηση», ανέφερε στις 30/5 του ίδιου χρόνου, στην εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».

……

Αυτόν τον άνθρωπο, αυτόν τον ήρωα χάσαμε σήμερα 30-4-2011.

Αμυδρό φως στο τούνελ…

(αναδημοσίευση από το Κ της καθημερινής 17-4-2011)

Παπαδιαμάντης …by night

Είχαμε συνηθίσει, τα βράδια της Παρασκευής να βλέπουμε τα μπαράκια του κέντρου της Αθήνας γεμάτα-όχι τα βιβλιοπωλεία.Να όμως που μια ιδέα του Μεταίχμιου για μια…ολονυχτία με αναγνώσεις κειμένων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (με αφορμή τα 100 χρόνια από το θάνατό του) έκανε εκατοντάδες Αθηναίους να σπεύσουν στον όμορφο πολυχώρο του εκδοτικού οίκου. Ήταν τόσοι πολλοί , μάλιστα, που δημιουργήθηκε πρόβλημα χώρου. Το να βρεις θέση στην αίθουσα του πρώτου ορόφου ήταν αδύνατο από νωρίς. Λίγο αργότερα, δεν μπορούσες ούτε όρθιος να σταθείς. […]

Ανάμεσα στο κοινό ήταν και πολλοί νέοι. Μπροστά μου ήταν μια παρέα φοιτητών που κάθονταν οκλαδόν στο πάτωμα και άκουγαν με απερίγραπτη προσήλωση την εξέλιξη της ιστορίας της Φραγκογιαννούς στη “Φόνισσα” , ενώ η δύσκολη γλώσσα του Παπαδιαμάντη χρωματιζόταν μέσα από την ανάγνωση των καλεσμένων: του Μάνου Ελευθερίου, της Ζυράννας Ζατέλη, της Ευγενίας Φακίνου κ.ά.

Οι ώρες κύλησαν… σαν το κρασί που κερνούσαν οι οικοδεσπότες (μαζί με καφέ, τσάι ή ζεστή σούπα!) και αυτή η σπάνια βραδιά ολοκληρώθηκε γύρω στις 3 το πρωί.

Άθως Δημουλάς.

Μαθητικός διαγωνισμός ποίησης για μαθητές Γυμνασίου

Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας διοργανώνει Μαθητικό Διαγωνισμό Ποίησης για μαθητές Γυμνασίου του Ν. Πέλλας. Το θέμα είναι ελεύθερο. Οι συμμετοχές θα αποσταλούν ηλεκτρονικά στο mail του Συλλόγου sfvpellas@gmail.com μέχρι τις 31-5-2011. Στις καλύτερες συμμετοχές θα αποδοθούν τρία χρηματικά βραβεία: 100€, 80€ και 50€. Ευχόμαστε οι εκπαιδευτικοί να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των μαθητών τους και να καταφέρουμε να ενισχύσουμε την τάση των μαθητών προς τη δημιουργική γραφή.

Όλες οι συμμετοχές θα προβληθούν στο ιστολόγιο του Συλλόγου (sfvpellas.blogspot.com) και υπάρχει δυνατότητα να εκδοθούν σε ένα Ανθολόγιο Mαθητικής Ποίησης Ν.Πέλλας.

Η προσπάθεια αυτή του Συλλόγου είναι ένα βήμα να ανοιχτεί μία πόρτα επικοινωνίας με τα παιδιά, που είναι το μέλλον σε κάθε πτυχή της Ζωής και η Ποίηση είναι ένας τρόπος το παιδί να ζωγραφίσει με λέξεις τα τοπία που κρύβει μέσα του.

 

αναδημοσίευση από karatzova.blogspot.com

Επειδή συνέβη και στην πόλη μας…

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ Η Ρόζα Παρκς στη Λάρισα Tης Mαριαννας Tζιαντζη, 30 Mαϊου 2004 (Καθημερινή ) «Ου παντός ανδρός ες Κόρινθον έσθ’ ο πλους», έλεγαν οι αρχαίοι, όμως και η Λάρισα δεν είναι για τα δόντια του καθενός. Όχι όλη η Λάρισα, αλλά κάποιο καφέ σε μια κεντρική πλατεία, όπου, όπως διαβάσαμε στον Τύπο, o σερβιτόρος, προφανώς εκτελώντας εντολές, απαγόρευσε ευγενικά την είσοδο στους πελάτες άνω των –ήντα. «Το μαγαζί αλλάζει στυλ», τους εξήγησε, και το «λουκ» των συνταξιούχων δεν δένει με το «ίματζ» της επιχείρησης, που επιδιώκει να προσελκύσει νεανικό κοινό. Απαγορεύεται, λοιπόν, η είσοδος σε σκύλους, μικροπωλητές και στους μη έχοντες νεανική εμφάνιση. Ασφαλώς το επεισόδιο είναι μεμονωμένο, όμως το άτυπο βιολογικό απαρτχάιντ ζει και βασιλεύει – και όχι μόνο στα θεσσαλικά καφέ. Αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το «λουκ», η όψη των καφέ που έχουν πλημμυρίσει όλη την Ελλάδα, εκτοπίζοντας τις κλασικές καφετέριες, που για πολλά χρόνια συνυπήρχαν με τα παραδοσιακά καφενεία. Μια ορατή διαχωριστική γραμμή είναι οι διαστάσεις του καταστήματος. Στα χρόνια της τρελής αντιπαροχής, οι καφετέριες στεγάζονταν σε ισόγεια πολυκατοικιών και το εμβαδόν τους συχνά ξεπερνούσε τα 100 τετραγωνικά. Οι καφετέριες, προϊόν της μεταπολεμικής ευημερίας, ήταν συνώνυμο του φραπέ, της ξάπλας, έστω της ημιξάπλας, με μπόλικο χώρο ανάμεσα στα τραπέζια. Και οι νεαροί θαμώνες τους ήξεραν ότι θα ζήσουν καλύτερα από τους γονείς τους. Σήμερα, οι καφετέριες είναι επιχειρηματικά ασύμφορες λόγω μεγέθους. Στη θέση μιας καφετέριας μπορούν να στηθούν δύο ή τρία καφέ που μετά τη δύση του ηλίου μετατρέπονται σε ποτάδικα, μπαράκια, γι’ αυτό τα λένε και «πολυμορφικά», τρομάρα μας. Τι θέση έχει εκεί ο συνταξιούχος που κινδυνεύει να ξοδέψει όλο το επίδομα ΕΚΑΣ σε φρεντουτσίνους και γαλλικούς με άρωμα βατόμουρου, κολοκυθιού και μέντας; Το καφέ δεν προσφέρεται για ραχάτι* είναι ένα διάλειμμα, μια στάση πριν από κάτι άλλο, το φροντιστήριο, το σινεμά, το κλαμπάκι, το επόμενο καφέ. Είναι το ισοδύναμο του φαστφουντάδικου ή του SMS, του σύντομου γραπτού μηνύματος. Οι ηλικιωμένοι δεν περιμένουν τον σερβιτόρο να τους πει ότι «το μαγαζί αλλάζει στυλ». Μονάχοι τους καταλαβαίνουν ότι το καφενείο που ήξεραν τελειώνει, συρρικνώνεται, μεταμορφώνεται. Ότι ο δικός τους φυσικός χώρος είναι μπροστά στην τηλεόραση, παντόφλες, κουτάκια με φάρμακα στο κομοδίνο, πιεσόμετρο, γιαούρτι με λίγα λιπαρά. Η Ελλάδα των Ρουβάδων και των νεορωμαϊκών θριάμβων, η Ελλάδα του «Shake it», του «Oλα καλά θα μας πάνε» δεν τους πάει, δεν τους χωράει. Το 1955, η Ρόζα Παρκς, μια 42χρονη μοδίστρα από το Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα έγραψε ιστορία όταν, μπαίνοντας κατάκοπη στο λεωφορείο μετά τη δουλειά, κάθισε στη ζώνη των εγχρώμων. Το λεωφορείο γέμισε, εκείνη αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της σε έναν όρθιο λευκό επιβάτη, όπως απαιτούσε ο Κανονισμός, κι έτσι άρχισαν όλα –ένα μποϊκοτάζ 381 ημερών, που στάθηκε σταθμός στον αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα. Σήμερα ο μαύρος Έλληνας παππούς δεν τολμά, δεν μπορεί να καθίσει στη ζώνη της λευκής νεότητας, όμως συχνά η δική του σύνταξη πληρώνει τον φρέντο και το σφηνάκι του λευκού εγγονού που υποψιάζεται ότι θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς του.